Oko je složen optički sistem, sličan fotoaparatu. Sastoji se iz dela koji prelama svetlost i dela koji prima sliku posmatranog predmeta. Dužica reguliše količinu svetlosti koja dospeva u oko čime utiče na kvalitet stvorene slike na mrežnjači.
Akomodacija je sposobnost oka da jasno vidi i na daljinu i na blizinu zahvaljujući prelomnoj moći sočiva u samom oku.
Kod normalne reflrakcije (emetropije) paralelni svetlosni zraci koji dolaze iz daljine, posle prelamanja kroz rožnjaču i sočivo padaju na mrežnjaču u predelu žute mrlje bez učešća akomodacije.
Refrakcione mane su kratkovidost, dalekovidost i astigmatizam. Kod kratkovidosti paralelni svetlosni zraci posle prelamanja kroz optički sistem oka stvaraju fokus pre mrežnjače, negde u staklastom telu. Kod dalekovidosti zraci se fokusiraju iza žute mrlje. Pod astigmatizmom podrazumevamo refrakcionu anomaliju kod koje se svetlosni zraci ne seku u jednoj tački već obično u vidu elipse zbog čega je lik nejasan i razvučen.
Staračka dalekovidost nastaje kao rezultat oslabljene akomodacione sposobnosti sočiva, zbog čega je otežano čitanje. Pri preciznom radu dolazi do pojave nejasnih slika. Starenjem našeg organizma a samim tim i starenjem oka, opada prelomna moć sočiva.